عوارض کاشت ریش و سبیل معمولاً محدود و موقتی هستند و شامل التهاب، تورم، قرمزی، خارش، و کبودی در ناحیه درمان می‌شود. برخی افراد ممکن است به طور موقت جوش‌های کوچک یا پوسته‌ریزی را تجربه کنند. عوارض شدیدتر مانند عفونت یا نکروز پوست بسیار نادر است و در صورت رعایت اصول بهداشتی و استفاده از مراکز معتبر، احتمال وقوع آن‌ها به حداقل می‌رسد.

برای کاشت ریش، معمولاً مو از ناحیه پشت سر (بانک مو) برداشته می‌شود، زیرا موهای این قسمت به لحاظ ضخامت و دوام، شبیه به موهای صورت هستند و در برابر ریزش مقاوم‌اند. گاهی اوقات، در صورت نیاز و محدودیت مو در بانک مو، از نواحی دیگر بدن مانند سینه نیز می‌توان استفاده کرد.

استفاده از موهای ناحیه تناسلی برای کاشت ریش توصیه نمی‌شود و در اکثر موارد این کار انجام نمی‌شود، زیرا این موها از نظر جنس، ضخامت، و خصوصیات بافتی، بسیار متفاوت از موهای صورت هستند و نتیجه ظاهری طبیعی نخواهند داشت.

بله، کاشت ریش در جای سوختگی ممکن است، به شرطی که ناحیه سوخته دارای خونرسانی کافی باشد. در چنین مواردی، تکنیک‌های خاصی برای کاشت به کار گرفته می‌شود تا موها در بافت اسکار تثبیت شوند و رشد کنند، اما نتایج ممکن است به دلیل بافت متفاوت اسکار نسبت به پوست طبیعی کمی متفاوت باشد.

کاشت ریش در جای بخیه امکان‌پذیر است، ولی موفقیت آن به شرایط بافت بخیه و خونرسانی آن بستگی دارد. بافت‌های زخمی معمولاً به دلیل تراکم کمتر رگ‌های خونی چالش‌برانگیزتر هستند، اما با استفاده از تکنیک‌های پیشرفته می‌توان در بسیاری از موارد به نتایج خوبی دست یافت.

جدیدترین روش کاشت ریش، روش FUE یا استخراج واحد فولیکولی است که در آن فولیکول‌های مو به‌صورت تک‌تک از بانک مو برداشت و در نواحی موردنظر کاشته می‌شوند. این روش، کم‌تهاجمی، بدون نیاز به بخیه و با دوره بهبودی کوتاه است. همچنین دقت بالایی دارد و نتایج بسیار طبیعی‌تری ایجاد می‌کند.

کاشت ریش با بی‌حسی موضعی انجام می‌شود و در طول انجام فرایند فرد درد زیادی احساس نمی‌کند. بعد از عمل، ممکن است کمی درد یا ناراحتی وجود داشته باشد که با داروهای مسکن قابل کنترل است و معمولاً ظرف چند روز از بین می‌رود.